5
(12)

علت کبودی بدن سالمندان

در هنگام کبودی (ecchymosis) مویرگ‌ها پاره می‌شوند و خون در بافت زیرپوست جمع می‌شود. لکه‌ها ابتدا قرمز/ارغوانی و سپس با تجزیه هموگلوبین به سبز و زرد تغییر رنگ می‌دهند و طی چند روز تا چند هفته جذب می‌شوند. افزایش سن با کاهش کلاژن و الاستین در درم، پوست را «کاغذی» و مویرگ‌ها را شکننده‌تر می‌کند؛ نور آفتاب این روند را تشدید می‌کند و به «پورپورای پیری/آکتینیک» می‌انجامد که اغلب روی پشت دست و ساعد دیده می‌شود. این حالت خوش‌خیم است، ولی از نظر ظاهری آزاردهنده است و معمولاً با ضربه‌های بسیار خفیف ایجاد می‌شود.

در ادامه، هم علت‌های شایع و هم «علامت‌های خطر» را مرور می‌کنیم؛ سپس درباره ارزیابی و درمان خانگیِ صحبت می‌کنیم و در پایان به پیشگیری و نقش مراقبت در منزل می‌پردازیم تا خانواده‌ها برنامه‌ای عملی برای سالمندان داشته باشند. همچنین در صورت نیاز به مشاوره و دریافت مراقبت در منزل از سالمندان با سلامت برتر تماس بگیرید.

دسترسی سریع به مطالب

علت‌های کبودی در سالمندان

تروماهای خفیف

بیشتر کبودی‌ها به برخوردهای ساده برمی‌گردند؛ رفت‌وآمد در محیط‌ خانه، ضربه‌های کوچک هنگام جابه‌جایی در شب یا در حمام، و حتی فشار کش‌های لباس می‌تواند در سالمندان کبودی‌های بیشتری نسبت به افراد جوان ایجاد کند. پوست آتروفیک و رگ‌های شکننده در سالمندی علت این تفاوت‌اند. 

پورپورای پیری (Senile/Actinic Purpura)

این وضعیت بسیار شایع، خوش‌خیم و نتیجه شکنندگی پوستِ آسیب‌دیده از نور است. پلاک‌های ارغوانی نامنظم روی ساعد و پشت دست ظاهر می‌شوند، معمولاً درد ندارند، و ظرف یک تا سه هفته محو می‌شوند. استفاده از کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا موضعی و نیز رقیق‌کننده‌های خون می‌تواند احتمال ابتلا به این حالت را بیشتر کند. پیشگیری با محافظت در برابر آفتاب، مرطوب‌کننده‌ها و پوشش‌های محافظتی ممکن است؛ همچنین کرم‌های موضعی (رتینوئیدها/ویتامین K/آرنیکا) نیز می‌توانند مفید باشند. 

داروها: ضدانعقادها، ضدپلاکت‌ها، NSAIDها و برخی داروهای ضدافسردگی‌ها

ضدانعقادها (وارفارین، DOACها مانند آپیکسابان و ریواروکسابان): این داروها برای پیشگیری از لخته تجویز می‌شوند اما خطر خونریزی و کبودی را افزایش می‌دهند؛ تنظیم دوز و پایش توسط پزشک ضروری است. مصرف همزمانِ NSAIDها خطر خونریزی را به‌طور معنادار افزایش می‌دهد.

ضدپلاکت‌ها (آسپرین، کلوپیدوگرل و…): با مهار تجمع پلاکت، کبودی‌های سطحی را شایع‌تر می‌کنند؛ اغلب خفیف است، اما در صورت خونریزی غیرعادی باید به پزشک اطلاع داد. 

NSAIDها (ایبوپروفن، ناپروکسن و…): علاوه بر تحریک معده، روی عملکرد پلاکت اثر می‌گذارند و همراه با ضدانعقادها خطر خونریزی را دو برابر یا بیشتر می‌کنند.

SSRIها (برخی داروهای ضدافسردگی): با کاهش سروتونین پلاکتی می‌توانند خطر خونریزی مخاطی/کبودی را در افراد مستعد افزایش دهند. 

اختلالات پلاکتی و مغز استخوان

ترومبوسیتوپنی (کاهش پلاکت) موجب کبودی آسان، پته‌کی، و خونریزی طولانی می‌شود. در شمارش ۲۰ تا ۵۰ هزار، کبودی و خونریزی‌های خفیف شایع‌اند و زیر ۱۰ هزار خطر خونریزی بی دلیل بالا می‌رود؛ علل آن می‌تواند ایمنی (ITP)، عفونت، دارو، یا بیماری‌های مغز استخوان باشد. 

اختلالات مسیر انعقاد

بیماری فون‌ویلبراند (ارثی یا «اکتسابی» در برخی بیماری‌ها مثل تنگی دریچه آئورت) می‌تواند با کبودی، خونریزی لثه/بینی و خونریزی‌های مخاطی همراه باشد. در سالمندی، فرم اکتسابی به‌خصوص در تنگی آئورت گزارش شده است. تشخیص آن نیازمند مجموعه‌ای از تست‌های اختصاصی است. 

بیماری‌های کبدی و کلیوی

کبد با ساخت فاکتورهای انعقادی و کلیه با نقش در عملکرد پلاکت‌ها بر خونریزی اثر می‌گذارند. سیروز با کبودی/خونریزی آسان همراه است و بیماری مزمن کلیه اختلال عملکرد پلاکتی و طولانی شدن زمان خونریزی را رقم می‌زند. 

کورتیکواستروئیدها و نازکی پوست

مصرف طولانی‌مدت استروئیدها (خوراکی یا موضعی) پوست را نازک و شکننده می‌کند و کبودی‌های با ضربه‌های خیلی خفیف را افزایش می‌دهد. 

کمبودهای تغذیه‌ای (به‌ویژه ویتامین C و K)

ویتامین C برای کلاژن و استحکام عروق ضروری است؛ کمبود آن—ولو خفیف در سالمندان دچار سوءتغذیه—با کبودی و خونریزی لثه همراه است و با اصلاح تغذیه/مکمل بهبود می‌یابد. 

ویتامین K برای ساخت فاکتورهای انعقادی لازم است؛ کمبود (به‌ویژه در سوءجذب یا مصرف طولانی آنتی‌بیوتیک) خطر کبودی/خونریزی را افزایش می‌دهد. توجه: در مصرف‌کنندگان وارفارین، تغییرات ناگهانی دریافت ویتامین K می‌تواند INR را دگرگون کند و باید ثابت و تحت نظر باشد.

تداخل مکمل‌های گیاهی

گینکو، سیر، زردچوبه، بابونه و برخی گیاهان در کنار ضدانعقادها می‌توانند خطر خونریزی را بالا ببرند؛ شواهد درباره برخی مکمل‌ها متناقض است و بهترین کار، گفتگو با پزشک قبل از مصرف است. 

الگوهای «غیرتصادفی» و سوءرفتار با سالمند

کبودی‌های بزرگ (≥۵ سانتی‌متر) یا در نواحی خاص مانند سر و گردن، پشت بدن یا سطح داخلی بازوها باید حساسیت ما را نسبت به احتمال سوءرفتار بالا ببرد. در چنین شرایطی مراقبت بیشتر، گفت‌وگوی حمایتگرانه و—در صورت لزوم—مداخله ضروری است.

تصویر
افزایش سن با کاهش کلاژن و الاستین در درم، پوست را «کاغذی» و مویرگ‌ها را شکننده‌تر می‌کند؛ نور آفتاب این روند را تشدید می‌کند و به «پورپورای پیری/آکتینیک» می‌انجامد که اغلب روی پشت دست و ساعد دیده می‌شود.

چه زمانی کبودی  سالمند «خطرناک» است؟

در صورت مواجه با موارد زیر توصیه می‌کنیم به پزشک مراجعه کنید:

کبودی‌های بزرگ، مکرر و بدون دلیل واضح؛ کبودی همراه با خونریزی‌های غیرعادی (بینی، لثه، ادرار/مدفوع) یا پته‌کی‌ها (نقاط قرمز سوزنی)

کبودی‌هایی که بیش از دو هفته بهتر نمی‌شوند یا درد و تورم غیرمعمول دارند

بروز همزمان تب، لاغری، خستگی شدید یا علائم کبدی (یرقان، ورم شکم/پا)

تشخیص علت کبودی سالمند

پزشک با شرح‌حال دقیق (شروع، محل، اندازه، الگوی زمانی، ضربه احتمالی، سابقه خانوادگی، قاعدگی/خونریزی مخاطی، جراحی‌های گذشته، بیماری‌ها و فهرست کامل داروها/مکمل‌ها) و معاینه (پوست، مخاط، مفاصل، کبد و طحال، علائم نورولوژیک) مسیر تشخیص را هدایت می‌کند. آزمایش‌های پایه شامل CBC با پلاکت، PT/INR، aPTT، فیبرینوژن و در صورت نیاز ارزیابی‌های تکمیلی برای فون‌ویلبراند یا اختلالات پلاکتی است. تفسیر همزمان PT و aPTT به تفکیک مسیرهای انعقادی کمک می‌کند. 

نکته: قبل از ویزیت، عکس‌های واضح از کبودی‌ها با تاریخ مشخص بگیرید، اندازه را با خط‌کش ثبت کنید و لیست کامل داروها—از جمله نسخه‌ای، بدون نسخه و مکمل‌ها—را همراه ببرید. این اطلاعات تشخیص را دقیق تر می‌کند.

درمان خانگیِ کبودی سالمند

تکنیک RICE در ۲۴–۴۸ ساعت اول: استراحت بدن، کمپرس یخ (۱۵–۲۰ دقیقه، چند نوبت در روز با یک پارچه روی کبودی قرار دهید)، فشار ملایم و بالابردن عضو کبود؛ سپس در صورت کاهش التهاب، گرمای ملایم برای شل شدن بافت‌ها مفید است.

مسکن‌ها: در افرادی که داروهای رقیق‌کننده خون مصرف نمی‌کنند، استفاده کوتاه‌مدت از NSAIDها امکان پذیر است؛ اما اگر بیمار ضدانعقاد یا ضدپلاکت مصرف می‌کند، NSAIDها ممنوع یا نیازمند مشورت پزشکی‌اند و استامینوفن گزینه کم‌خطرتر است (از دوزهای بالا و طولانی مدت پرهیز کنید).

پرهیز از ماساژ شدید و گرمای زیاد: در ساعات اولیه؛ خطر خونریزی را بیشتر می‌کند. زمان طبیعی ترمیم کبودی‌ها ۱ تا ۳ هفته است و تغییر رنگ تدریجی طبیعی است.

هشدار: در مصرف‌کنندگان وارفارین/DOACها، هر کبودی غیرعادی، افزایش خونریزی یا ضربه شدید (خصوصاً به سر) باید سریع گزارش شود؛ ترکیب ضدانعقاد با NSAIDها خطر خونریزی داخلی را به‌طور جدی افزایش می‌دهد.

پیشگیری از کبودی در سالمندان

جلوگیری از ضربه: بیش از نیمی از کبودی‌های «بی‌علت» در سالمندان در واقع ناشی از برخوردهای کوچک یا لیز خوردن‌ است. نور کافی، حذف فرش‌های لق، جمع‌کردن سیم‌ها، نوار لغزش‌گیر در حمام و نصب دستگیره‌ها—را در نظر بگیرید. 

محافظت پوست: آستین بلند، دستکش‌های نازک کار در منزل، استفاده منظم از مرطوب‌کننده و محافظت در برابر آفتاب به کاهش «پورپورای آکتینیک» کمک می‌کند؛ این موارد برای پیشگیری است و  نباید انتظار «درمان قطعی» داشت.

بررسی تغذیه: دریافت کافی ویتامین C (میوه‌ها/سبزی‌ها) و ویتامین K (سبزی‌های سبز) را بررسی کنید؛ در صورت مصرف وارفارین، ثبات در الگوی مصرف ویتامین K مهم‌ است. مصرف هر مکمل جدید را با پزشک چک کنید. 

کنترل داروها: لیست داروها (نسخه‌دار و بدون نسخه) و مکمل‌ها را هر ۳–۶ ماه با پزشک خود مرور کنید تا تداخل‌های افزایش‌دهنده خونریزی شناسایی و اصلاح شوند.

خدمات مراقبت از سالمند در منزل موسسه سلامت برتر

کبودی در سالمندان پدیده‌ای شایع و اغلب خوش‌خیم است—به‌ویژه در قالب پورپورای پیری که بیشتر روی ساعد و پشت دست دیده می‌شود؛ اما همزمان می‌تواند اولین نشانه یک مشکل نهفته مانند اختلال پلاکتی، بیماری کبدی/کلیوی، کمبود ویتامین‌ها یا تداخل دارویی باشد. باید الگوی کبودی را بشناسیم، علامت‌های خطر را جدی بگیریم، دارو/مکمل‌ها را کنترل کنیم و محیط خانه را ایمن کنیم. در این مسیر، بهره‌گیری از خدمات در منزل موسسه سلامت برتر می‌تواند «استاندارد مراقبت» را فراهم کند و کیفیت زندگی سالمند را با هزینه مناسب بهبود بخشد. 

پرسش‌های رایج

آیا کبودی «ناگهانی» همیشه نگران‌کننده است؟

نه؛ در سالمندان، برخوردهای کوچک و فشار موضعی می‌تواند کبودی‌های بزرگ ایجاد کند. بااین‌حال اگر کبودی‌ها بی‌علت و مکرر باشند یا با خونریزی مخاطی/پته‌کی همراه شوند، لازم است بررسی‌های بیشتر انجام شود. 

کبودی معمولاً چقدر طول می‌کشد؟

بسته به اندازه و عمق، معمولاً ۱ تا ۳ هفته. بزرگ‌ترها دیرتر جذب می‌شوند. در صورت ماندگاری بیش از دو هفته یا بدتر شدن درد/تورم، ارزیابی پزشکی لازم است. 

برای کاهش درد کبودی چه بخوریم؟

اگر رقیق‌کننده خون مصرف نمی‌کنید، بسته به سابقه، NSAID کوتاه‌مدت می‌تواند مناسب باشد. اما در مصرف‌کنندگان ضدانعقاد/ضدپلاکت، استامینوفن گزینه ایمن‌تری است—به‌شرط رعایت دوز و نظر پزشک.

آیا کرم‌های موضعی «کبودی» را درمان می‌کنند؟

شواهد قطعی برای اغلب فرآورده‌ها محدود است؛ استفاده از ضد آفتاب، مرطوب‌کننده‌ها و جلوگیری از ضربات تاثیر مثبت دارند.

نکته مهم: این مطلب برای آگاهی عمومی نوشته شده و جایگزین تشخیص و درمان پزشک نیست. در صورت کبودی‌های مکررِ بی‌علت، خونریزی غیرمعمول، پته‌کی‌های انتشار‌یافته یا ضربه به سر، همین امروز با پزشک تماس بگیرید.

چه امتیازی به این صفحه می‌دهید؟

میانگین امتیازات 5 / 5. تعداد ثبت شده: 12

تا به حال امتیازی ثبت نشده است! اولین نفر شما باشید.

از این که این صفحه مورد پسند شما نبود متاسفیم.

در بهبود کیفیت مطالب همراه ما باشید!

چطور می‌تونیم این مطلب را بهتر کنیم؟

ارسال دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

پست های مرتبط